Eén van mijn vaste notarissen belt. “Ik heb iets interessants”, zegt hij, “wil jij er even naar kijken? ” Op zijn bureau ligt het dossier van een overleden kunstenaar. De boedel is aanzienlijk, maar niet iedereen in de familie vertelt hetzelfde”, zo vertelt de notaris in het kort.
Meer hoef ik niet te weten. De geruchten gaan dat de schilder, die lange tijd in Frankrijk heeft gewoond, ook dáár kinderen heeft gekregen. De ene kant van de familie zwijgt in alle talen, de andere kant wil dat het uitgezocht wordt. Een nazaat is nou eenmaal een nazaat en die hebben recht op hun erfdeel.
Kind in Frankrijk
De notaris stuurt me een volmacht en ik ga aan het werk in Frankrijk; Versailles hebben we het over. En waar u en ik direct denken aan het paleis van de Zonnekoning in Versailles, krijg ik hier te maken met de burgerlijke stand van het stadje Versailles zélf. Een vriendelijke ambtenaar hoort mij aan en geeft me het juiste mailadres om de gegevens en volmacht naartoe te sturen. Na 2 weken belt dezelfde ambtenaar me terug en vraagt of ik zit. Zit? Ja, ik zit. Ik hoor dat de schilder inderdaad 1 kind in Frankrijk heeft gekregen, maar dat hij voor zijn Franse tijd ook nog 4 jaar in Spanje heeft gewoond. Ik krijg de gegevens van het Franse kind en de namen van twee kleine stadjes in Spanje die, zo vertelt het atlas mij, niet erg ver bij elkaar vandaan liggen. De gegevens van de Franse nazaat, inmiddels ook al midden 20, worden doorgestuurd naar de notaris.
Spaans avontuur
Ik noem het Spaanse avontuur en krijg toestemming om verder te zoeken. Nu kan ik op veel plekken in Europa werken maar Spanje zit niet in het lijstje. Ik neem derhalve contact op met een collega-genealoog in Barcelona en leg de zaak voor. Als we kijken naar de jaren in Spanje, dan zou de kunstenaar wel een hele jonge vader geweest moeten zijn destijds. Maar toch, het is niet onmogelijk. Hij zal de eerste niet zijn die een poosje bij een vakantieliefde blijft. Mijn collega gaat aan de slag en beloofd snel verslag uit te brengen.
Hutje in de bergen
Bij dit soort onderzoek is meer dan 2 emmers geduld nodig en inderdaad, na 1 maand ontvang ik bericht uit Spanje: er zijn daar weliswaar geen nazaten gevonden, maar er staat wél een huis op naam van de kunstenaar. Veel meer dan een hutje in de bergen is het niet, er is een houtkachel maar geen sanitair; maar tóch is het zijn eigendom. Zou ie veel geschilderd hebben daar? Een prachtig landschap is het natuurlijk wel, daar in de bergen. Ik stop snel met mijmeren en klim in de telefoon.Opnieuw bel ik met mijn opdrachtgever en leg uit wat er gevonden is in Spanje. Mijn Spaanse collega regelde vervolgens een lokale notaris en met de overlijdensakte uit Nederland kon de verkoop van het huisje gestart worden. Ook dat duurde even. De opbrengst was gering, want ook ter plaatse is een schapenschuur niet meer dan een schapenschuur.
Het Franse kind zag af van zijn deel van de erfenis en daarmee kon ik naar verloop van tijd het dossier sluiten.
Sandra Klerks is zelfstandig genealoog en nalatenschaponderzoeker
